Kendince Kübra

Bayağı zaman oldu blog da, günlük de yazmıyorum. O yüzden bugün her şey hakkında konuşmak istiyorum, okulum, ödevlerim, işim, arkadaşlarım, seyahatlerim, Ankara'm, İstanbul'um, aşklarım, özlemlerim, ailem, ölüm ve yaşam hakkında, hepsinin hakkında konuşmak istiyorum. Tabi ki konuşamayacağımı biliyorum hepsinin hakkında. Bu bakış açısıyla ve bu dağınık zihinle başlayınca yazmaya, tabii olarak planlı ve okunası bir yazı beklentisi içerisinde de olmamak gerekiyor. Son zamanlarda kafam yine o kadar dağınık ki, şaşkın tavuğun başına gelebilecek her türlü garip olayı deneyimledim bu zaman içerisinde. Kafam o kadar dağınık ki, ben -kendim- bile bazen ne konuştuğumu anlayamıyorum. Mesela bu hafta büyükelçilikten Volkan Bey'le buluştuk, (her hafta olduğu gibi :( bursla ilgili belgeleri hala tamamlayabilmiş değiliz ve artık yılan hikayesine döndü, Volkan Bey de ben de sıyırmanın eşiğindeyiz. Neyse.) ve ben her zaman olduğu gibi geç kaldım ve hemen konuşmaya başladım, Volkan Bey güle...

Berlin'i, hatta Berlin'de olma fikrini bile severim ben. Ancak bu hissim ya da muhabbetim, tabi ki Berlin'in kendisinden değil, benim tam bir germanofil olmamdan kaynaklanmaktadır. Bu sebepten olsa gerek, Berlin'de ki ilk bir kaç saatim belki günlerim oldukça keyifliydi. Sonrasında yine Türkiye' de aşmayı bir türlü beceremediğim stresli sıkıntılı bir moda girdim. İster istemez ne oluyor yine bana sorusu, bir metropolitanda olduğum yanıtını çok gecikmeden verdi ve ben anladım ki, benim sorunum temelde tüm bu koşturmaca ve kalabalıkla. Prag'a yerleştiğimden beri bazen anlamsız sorularla kendimi yıpratsam ve işlerim ne kadar ters gitse de, ne kadar doğru bir karar verdiğimi düşünüp bununla mutlu oluyordum ve Berlin'de geçirdiğim bir kaç gün sonrasında, bu kararımda ne kadar da isabetli olduğumu gördüm. Berlin'e turistik amaçla gitmediğimiz için şehir ile ilgili izlenimlerimi aktarmayacağım bu notumda. Yılbaşını kutlamak için arkadaşlarımızla buluşmaya git...

'Beklentilerini düşük tuttuğunda, yaşadığın hayal kırıklığı da o derece küçük olur" dedi Ivan, Berlin de bilmediğim bir adreste hiç tanımadığım insanlarla eğlenmeye çalıştığım yılbaşı partisinde. Bu söylediğinde Ivan her ne kadar haklı da olsa, bu onu daha bilge yapmaz, neticede bunu babam bana her fırsatta söyler. Ne söylediğinden öte, hiç tanımadığı bana, durup dururken bunu söylemiş olmasıydı yaptığım vurgunun sebebi. Çok sıkılmış gördü beni belki, çok çaresiz ya da çok yalnız bilmiyorum, ama ona bunu söylettiren her neyse tam zamanında, tam yerindeydi. Alexander Platz, Berlin - Yağmurlu bir Akşam üstü, 30.12.2012 Enteresan bir geceydi kesinlikle. Kısa vadede eğlenceli ve kesinlikle değersiz. Kısa sürede edinilmiş ve tüketilmiş arkadaşlıklar. Evet, evet. Kesinlikle tüketilmiş. Benim uzun zaman sonra ilk kez beklentilerim vardı bir şeye dair, ama büyük hayal kırıklığı oldu. Ve bütün gece rüyamda bunlarla uğraştım, Sahip olduğum her şeyin tüketim üzerine inşa edildiğin...