Alayının şerefine

"Dertli dertli çalıyor saz
Ağlıyorum bu akşam bu barda
Parça parça olmuş gönlüm
Kırılmış bir kadeh gibi yerde

Katılmıyor türkülere"

İşler güçler kainatın en saçma dizilerinden birisidir bence, kafa dağıtmaya birebirdir. Verdiği bir kaç toplumsal mesajı saymazsak - ki onlar da kendilerini parlaya parlaya belli ederler - izlenesi bile değildir, ama absürd olan ne varsa beni kendine çektiğinden izlerim işte.

Bu gece beni çok şaşırttı. Kendime gelemedim hala. 

Gül kıyıya vurduğundan beri pek iyi değilim zaten de, koşturmaca içinde akıp geçiyordu zaman.  Sanki şuan yine durdu zaman.

Bugün yabancılar polisinde tek bir işlemi yapmak için 7 saat 15 dakika beklemek de zoraki bir sıkkınlık yarattı üzerimde, onun da etkisini göz ardı etmemek gerekir şu an ki ruh halimde.

Murat ve Ahmet'in diyaloğu, sizi getirdi aklıma, kiminizle dostluğu paylaştık, kiminizle acıyı, kiminizle mutluluğu, kiminizle eğlenceyi, kiminizle sıkıntıyı, kiminizle çocukluğumuz gençliğimiz hepsi içiçe geçti, kiminizle de sadece yokluğu paylaştık ki bence en zoru da oydu, saçma sapan hayaller kurup, tekrar oturduk o masanın başına, kiminizle dal dal sigaralarımızı, gecemizi, gündüzümüzü o an ne varsa onu paylaştık işte... 

Ben çok özlüyorum hepinizi, gurbetlik dedikleri şey bu olsa gerek... 

Yanlarında olsan sıkıntın ne olursa olsun, güvende ve huzurlu hissedeceğin hiç kimsenin yanında olmaması, olamaması...
Çok garipmiş hakikaten. 

Çok da yorucuymuş. 

Yaşlanıyorum da sanırsam.

şu ikilinin diyaloğunu da paylaşayım da kafam iyice dağılmadan ne söylemek istiyorsam söylemiş olayım: 

"Yaşanan onca şeye

Pay edilen ekmeğe

Birlikte ilk defa dinlenen şarkılara

Ceptekini birleştirmeye

Başlı götlü yatmalara

Kurulan hayallere

İlk aşklara

İlk reddedilişlere

Yoklukta içtiğimiz mantarı hep içine düşen şişesinden ucuz şaraplara

Görüşmediğimiz arkadaşlara

Ayrıldığımız sevgililere

Alayının şerefine..."

ALAYININ ŞEREFİNE, ŞEREFİNİZE...