Hostivař'a keyifli bir veda

Aklı hep gitmekte olunca insanın, yükü gittiği her yere taşıyamayacağı kadar ağır olurmuş. Öyle olurmuş hakkaten... Bugün Prag'a geleli, Hostivař'a yerleşeli tam 7.5 ay oldu. Dile kolay, nasıl da geçiyor zaman. :) Ne zaman geldim, ne ara kafam bu kadar bulandı da dönmekten vazgeçebildim, işe başladım da ev tuttum hala idrak edebilmiş değilim zannımca.

Benim aklım hep bir yerlere gitmektedir çocukluğumdan beri. Mesela, hep Peter Pan'ı bekledim ben çocukken , sonrasında ailemle pikniğe her gittiğimde Alice'in düştüğü deliği aradım durdum. Ne Peter Pan geldi, ne de ben Wonderland'i bulabildim. Sonra aklıma Ankara'ya gitmeyi koydum,  Ankara'ya gidince İtalya'ya, Almanya'ya... Daha bir çok ülkeye... Hep bir yerlere gitmek vardı aklımda. Gittim de sonunda. Gitmek kolay da, geride bırakmak zor. Hem de çok zor. Bir yanım hep bir yerlere gitmeyi arzularken, bir yanım durulup bir yerlere, bir şeylere bağlanmayı istiyor. Ben tabi ki gitmeyi tercih ederken yüküm artıyor. Hani böyle gün içinde gezerken, çantanız gün içinde hep aynı ağırlıkta olsa bile, akşama doğru ağırlaşır ya öyle işte. Aslında aynı, değişen bir şey yok, giden gittiği yere, kalan gidenin yokluğuna alışıyor. 

Melankoli yaptım sıkıldım kendimden. 

Erasmuslarımı özledim bugün. Yenileri geldi, mütemadiyen goygoy peşindeler, aman sabahlar olmasın kafası.

Bu gece erasmus gerçekten bitiyor benim için, ofisti işti güçtü derken o koşturmaca da anlamıyordum da, oda boşalınca gittiğiniz günler geçti gözümün önünden. Şimdi içimde bir sızı, vakitlice yaşanmamış bir acının burukluğu. Hem mutluyum hem de mutsuzum bu gece. Böyle gitmelere karşı koyamazken, daha ne kadar çok kişiyi sevebilirim, ne kadarına veda edebilir, ne kadarına vefa gösterebilirim bilmiyorum. Bildiğim bir şey varsa hep bir yerlerde birilerini özleyecek olmam, bazen bir resimde, bazen tek bir kadehte, bazen bir koku da, bazen bir sözde, bir şiirde, bir kitapta hatırlayacak olmam birilerini ama asla erişemeyecek olmam.

Neyse bu yazıyı erasmuslarıma yazdım ben, her satırında aklımdaydınız. Hem bir özlem betimlemesi kendimce, hem de bir veda zannımca. 

Teşekkür ederim herşey için ;) severim öperim hepinizi :))